مهدی اسماعیلی کارشناس اقتصادی در مصاحبه با اگزیم نیوز عنوان کرد: ما ارتباط مان با کشورهای همسایه را باید در چارچوب شرایط خاص اقتصادی پیش آمده از تحریم های ظالمانه مورد بررسی قرار دهیم عراق یکی از شرکای اصلی اقتصادی ما در بین کشورهای همسایه است که باتوجه به تحولات اخیر  محدودیت های بیشتری را برای روابط اقتصادی با ایران قائل شده،  باورم این است که باید چارچوب روابط اقتصادی مان را خصوصا در بحران شیوع گسترده و جهانی کووید19 فراتر از مرزهای مشترک و مراودات با کشورهای همسایه توسعه دهیم و از ظرفیت های گسترده تجاری کشورمان استفاده ببریم ما به عنوان یک شریک سنتی تجاری می توانیم تا مرحله ای روی روابط اقتصادی با عراق حساب کنیم اما به واسطه چالش ها و ایراداتی که ما در فرآیندهای تجاری مان داریم از جمله استانداردهای خاص بین المللی باعث شده رقبای خیلی جدی و موثری را در بازار عراق داشته باشیم به هر حال آنها سهم قابل توجهی از بازار عراق را به خودشان اختصاص داده اند.

این کارشناس اقتصادی با اشاره به لزوم توسعه روابط با کشورهای همسایه، گفت: فکر می کنم در حوزه سیاسی باید روابط مان را عراق ارتقا دهیم تا بتوانیم سهم بیشتری از بازار عراق را کسب نماییم همچنین با دیگر همسایه گان، زیرا در شرایط تحریمی فعلی راحت ترین راه برای ارتباط با اقتصاد بین الملل همین کشورهای همسایه هستند.

اسماعیلی تنوع بخشیدن به محصولات و مقاصد صادراتی را یکی از عوامل تعیین کننده تاب آوری اقتصادی دانست و مطرح کرد: قطعا تنوع بخشیدن به بازارهای صادراتی در تاب آوری اقتصادی بسیار موثر است به عنوان مثال ترکیه و قطر سهم عمده ای از بازار عراق را تصاحب کرده اند که این سهم تا سه سال پیش بصورت سنتی در اختیار ایران بود، می خواهم بگویم از این بازارهای محدود شده صادراتی ما هم استفاده می کنند و سهم کشورهای مختلف از بازار عراق دائما در حال افزایش است، یعنی در اثر تحریم های ظالمانه ما یک سهم 40 یا 50 درصدی از بازار عراق را از دست دادیم و چون بازارهای صادراتی مان محدود شده اند برای سهم باقی مانده مان به آنها وابسته شده ایم.

وی در ادامه افزود: معتقد هستم که لازم است فعالیت های خودمان را در حوزه تجارت بین الملل گسترش دهیم زیرا چارچوب بسته تجاری موجب آسیب پذیری تولید و تجارت کشور می شود، پیش از این صحبت هایی بود از این قبیل که تحریم ها نمی تواند بر حوزه تجارت بین الملل ما چندان تاثیر گذار باشند اما الان می بینیم که اثراتی گذاشت البته نکات مثبتی هم داشته به عنوان مثال محدودیت های منابع دولت موجب شد به اجبار به سمت خصوصی سازی شرکت های بزرگ دولتی از طریق بازار سهام پیش برویم. البته این روند نمی تواند به این شکل ادامه دار باشد و لازم است در حوزه اقتصاد بین الملل ما سنگ بنای جدیدی را ایجاد کنیم و فکر می کنم این شرایط خاص بحران کرونا فرصت خوبی را در اختیار ما قرار داده است اما چگونه می توان از این فرصت استفاده کرد پیچیدگی های تحلیلی و عملیاتی دارد که امیدوارم مسئولین به هر ترتیبی برای آن راه حل مناسبی بیاندیشند.